Oznaczenia łożysk tocznych

Oznaczenia łożysk odgrywają kluczową rolę w identyfikacji ich konkretnych właściwości i zastosowań. Te oznaczenia, składające się z trzech grup znaków, dostarczają specjalistom informacji o typie i specyfikacji danego łożyska.

Pierwszy symbol numeru podstawowym wskazuje na rodzaj łożyska, co jest kluczowe w przypadku doboru łożysk do konkretnych aplikacji. Oto klasyfikacja:

0: Dwurzędowe łożysko skośne, które w przypadku łożysk poprzecznych jest prowadzony na pierścieniu zewnętrznym, zapewniając jednocześnie dokładność obrotu i dokładność wymiarową.

1: Dwurzędowe łożysko kulkowe wahliwe, które z rowkiem osadczy na pierścieniu zewnętrznym, gwarantuje stabilność obu stron łożyska.

2: Łożysko baryłkowe jest konstrukcją wyjątkową, zaprojektowaną do przenoszenia obciążeń zarówno poprzecznych, jak i wzdłużnych. Właściwości te czynią je idealnym w przypadku łożysk osiowych.

3: Jednorzędowe łożysko stożkowe, które dzięki swojej unikalnej konstrukcji zapewnia efektywność w układzie rozbieżnym, z rowkiem osadczy na pierścieniu zewnętrznym.

4: Dwurzędowe łożysko kulkowe zwykłe głębokorowkowe ma charakterystyczną konstrukcję, której pierścień zewnętrzny jest prowadzony na pierścieniu wewnętrznym.

5: Łożyska wzdłużne w wersji kulkowej są specyfikacją zaprojektowaną do przenoszenia obciążeń w jednym kierunku.

6: Jednorzędowe łożysko kulkowe zwykłe posiada rowek osadczy na pierścieniu zewnętrznym, co czyni je wyjątkowo stabilnym w wielu aplikacjach.

7: Jednorzędowe łożysko kulkowe skośne, z jego specyficznym kątem działania, jest optymalne dla aplikacji wymagających precyzyjnej regulacji.

8: Wzdłużne łożyska walcowe są przeznaczone do przenoszenia dużych obciążeń wzdłużnych.

C: Łożysko igiełkowe CARB, dzięki swojej kompaktowej konstrukcji z pierścieniem wewnętrznym, jest idealne dla miejsc o ograniczonej przestrzeni.

N: Łożysko walcowe z rowkiem osadczy na pierścieniu zewnętrznym jest wyborem dla aplikacji o wysokich obciążeniach.

QJ: Łożysko kulkowe skośne 4-punktowe charakteryzuje się dzielonym pierścieniem wewnętrznym, co czyni je elastycznym w aplikacjach z różnymi obciążeniami.

Gdy skupimy się na tej dwucyfrowej sekwencji w numerze podstawowym, pierwsza cyfra odnosi się do szerokości dla łożysk poprzecznych, a w przypadku łożysk osiowych definiuje jej wysokość. Należy zwrócić uwagę na nietypową sekwencję wartości dla tych parametrów, gdzie kolejność wartości nie jest konwencjonalnie rosnąca. Dla łożysk poprzecznych szerokość jest określana przez następujące wartości, poczynając od najmniejszej: 8, 0, 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7. W przypadku łożysk osiowych wysokość jest określana przez: 7, 9, 1, 2.

Druga cyfra w tej sekwencji jest uniwersalna dla obu typów łożysk i odnosi się do średnicy zewnętrznej. Jej sekwencja wartości, począwszy od najmniejszej średnicy, to: 7, 8, 9, 0, 1, 2, 3, 4, 5. Wyższa wartość wskazuje na szerszy pierścień wewnętrzny oraz zewnętrzny łożyska.

Analiza szczegółowa mechanizmu oznaczania średnicy wewnętrznej otworu w łożyskach ujawnia zróżnicowaną strukturę, skonstruowaną z myślą o fachowcach w tej dziedzinie.

Najpierw zwrócimy uwagę na łożyska z otworem o średnicy oscylującej między 20 a 500 mm. Tu obowiązuje zasada, że pierwsze dwie cyfry symbolu łożyska, po pomnożeniu przez pięć, dają nam wymiar średnicy wewnętrznej w milimetrach. Przykładem może być łożysko oznaczone jako 6205, gdzie po zastosowaniu wspomnianej zasady otrzymujemy wartość 25 mm.

Dla łożysk o otworze mniejszym niż 10 mm oraz przekraczającym 500 mm, przyjmuje się inną konwencję – średnica otworu jest podawana bezpośrednio w oznaczeniu. Przykładem może być łożysko oznaczone jako 230/750 K-MB-T52BW-C3 FAG, gdzie wewnętrzna średnica otworu wynosi 750 mm.

Warto również zwrócić uwagę na łożyska o otworze o średnicy zawierającej się między 10 a 20 mm. Tu do identyfikacji średnicy wewnętrznej używa się specjalnych kodów, według następującej tabeli:

00 – oznacza łożysko z otworem o średnicy 10 mm,

01 – reprezentuje średnicę otworu równą 12 mm,

02 – średnica otworu wynosi 15 mm,

03 – oznacza łożysko z otworem o średnicy 17 mm.

Sufiksy stanowią kluczowy element systemu oznaczania łożysk, dostarczając specjalistom cennych informacji o właściwościach danego komponentu. Położone bezpośrednio za numerem podstawowym, te symboliczne zestawienia liter i cyfr mają za zadanie dostarczać informacji na temat takich parametrów łożyska jak: użyte materiały, rodzaj uszczelnień, koszyk, rowek osadczy, klasa dokładności, czy też luz wewnętrzny.

Jednym z najważniejszych aspektów, na które wskazują sufiksy, jest precyzja wykonania łożyska. Znaczenie precyzji jest zwykle określane przez specyficzne zestawienie litery P z następującą po niej cyfrą. System ten opiera się na międzynarodowej normie ISO 492 i klasyfikuje dokładność wykonania łożysk w następujący sposób:

P0 - klasa normalna, niezwykle popularna w zastosowaniach standardowych, często pomijana w oznaczeniach ze względu na jej powszechność.

P6 - klasa dokładności 6, reprezentująca wyższy poziom precyzji.

P5 - klasa dokładności 5, wskazująca na bardzo dokładne wykonanie łożyska.

P4 - klasa dokładności 4, charakteryzująca się precyzyjnym wykonaniem.

P2 - klasa dokładności 2, najwyższa dostępna precyzja, zarezerwowana dla zastosowań specjalistycznych, gdzie wymagana jest ekstremalna dokładność.

Dodatkowo, w praktyce branżowej, spotykane są także oznaczenia P3 oraz P4s. Chociaż ich dokładność wymiarowa jest zgodna z klasą P4, warto zwrócić uwagę, że ich dokładność obrotu osiąga poziom klasy P2, co czyni je wyjątkowymi w kategorii precyzji obrotowej.

Zewnętrzny kształt łożyska